Blog

< Terug

Het verhaal van Wietske Wits

Blog Wietske

Wietske Wits is patiënt-educatieadviseur bij Diabeter en heeft samen met Cas de Heus en Loes Heijmans het online platform Diabetes+ opgericht. Wietske kreeg als kind van 5 de diagnose diabetes type 1. 

Welke rol speelt diabetes in jouw leven?
Diabetes type 1 is er altijd, je kunt er niet even een pauze van nemen. Ik kreeg mijn diagnose in 1983, toen was ik 5 jaar oud. Ik ben bovendien al mijn hele carrière lang werkzaam in de diabeteszorg. Ik ben lang als medisch maatschappelijk werker actief geweest. Patiënten met diabetes type 1 werden naar mij doorverwezen, ik zag de opluchting in hun ogen wanneer ik vertelde het zelf ook te hebben. Die mensen dachten: zij snapt het niet alleen, maar zij kan het ook aan! Dat geeft mensen kracht. Daarnaast verzorg ik als patiënt-educatieadviseur bij Diabeter live-uitzendingen waarin artsen en patiënten over diabetes werden geïnterviewd. Want educatie is belangrijk! Kennis is macht. Daarbij helpt het enorm om een groot netwerk van (ervarings)deskundigen om je heen te hebben. Daarom heb ik samen met Loes Heijmans en Cas de Heus het online platform Diabetes+ opgericht.  

 

Wat was de fijnste reactie uit je omgeving toen je net de diagnose diabetes kreeg? 
Mijn kinderarts  die ik een jaar na de diagnose kreeg heeft altijd tegen mij gezegd: Wiets, jij kan dit. Dat is mijn hele leven een belangrijk zinnetje geweest, vooral wanneer het even niet zo lekker ging. 

 

Welke momenten zijn je het meest bijgebleven? 
Dat is een lastige, dat zijn er in 37 jaar best veel! Ik heb twee zware zwangerschappen gehad, medische zwangerschappen. Het was beide keren hard werken, ik had een gigantische verantwoordelijkheid voor zowel mezelf als het kind dat ik in me droeg. Elke twee weken moest ik naar het ziekenhuis. Maar gelukkig heb ik nu twee prachtige zoons! De dingen die ik meemaak tijdens mijn werk in de diabeteszorg blijven ook keer op keer indruk op me maken 

 

Wat is voor jou een keerpunt geweest in je leven met diabetes? 

Daar heb ik er wel meer van. Het moment dat ik na mijn eindexamen VWO op het vliegtuig stapte naar Nieuw Zeeland, bijvoorbeeld. Toen ging bij mij echt de knop om, zo van: pas goed op jezelf Wiets, want je bent nu echt alleen. Daarna het moment dat ik ben overgestapt op de insulinepomp. Dat was op mijn 19e, toen ik ging studeren. 

 

Toch heb ik daarna in 2001 in coma gelegen, een zogeheten diabetescoma. Dat is op het nippertje goed afgelopen. Ik zat in de afstudeerfase van mijn studie en door de stress schommelde mijn bloedsuiker. Het was niet gigantisch hoog, maar wel wat je langdurig hoog zou noemen, wat op den duur toch voor een ernstig insulinetekort zorgt. Zelf heb ik de belangrijkste signalen gemist of toch niet zo serieus genomen als ik achteraf gezien had moeten doen. Ik voelde me niet lekker, was kortademig en moest braken. Daarna ben ik gaan douchen en heb mijn insulinepomp afgekoppeld. Ik heb na het douchen niet meer de tegenwoordigheid van geest gehad om de pomp weer aan te koppelen voordat ik in bed ging liggen. Het was weekend en een huisgenoot van me was al op weg naar zijn ouderlijk huis, maar die maakte zich toch zorgen en heeft rechtsomkeert gemaakt. Toen die mij in ons studentenhuis bewusteloos aantrof, heeft hij mijn ouderlijk huis gebeld. Hij kreeg mijn broertje aan de lijn, op diens advies heeft mijn huisgenoot 112 gebeld en ben ik met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Daar heb ik een week in coma gelegen. Dat was echt kantje boord.  

 

De grootste les die ik daar toen uit heb geleerd, is dat je je diabetes echt serieus moet nemen. Insuline toedienen, je bloedsuikers in de gaten houden en – ook als je het liever niet doet – toch je omgeving om hulp vragen. Daarvan heb ik mijn verdere leven onwijs veel profijt gehad. Laat je niet tegenhouden door de angst dat je anderen tot last bent. Ik had altijd het idee dat ik de belangrijkste dingen om mijn diabetes zo goed mogelijk onder controle te houden wel deed, maar tegelijkertijd wilde ik niet dat het een te grote rol in mijn leven innam. Maar goed, daar had ik toen natuurlijk niet zo veel meer over te zeggen. Dat voorval heeft me echt wakker geschud.  

Waar maak je je zorgen om als het gaat om diabetes? 

Diabetes type 1 is een sluipmoordenaar…… Er gebeurt zoveel in mijn lijf waar ik wellicht geen weet van heb. Ik hoop dus vooral gezond oud te worden, het klinkt cliché, maar dat is wel iets dat mij bezighoudt. Ik heb overigens goede hoop dat dat gaat lukken! 

 

En waar krijg je vertrouwen van? 

Sinds augustus 2020 gebruik ik de 780G pomp met CGM. Dit heeft een enorme positieve invloed op mijn leven met diabetes. Ik ben nu heel goed ingesteld en dat geeft mij veel vertrouwen in de toekomst.

Ik zit daarnaast dicht bij het vuur en de wetenschap als het over diabetes type 1 gaat. Hoewel het soms beangstigend kan zijn om er zoveel vanaf te weten, geeft het mij tegelijkertijd ook de motivatie om door te gaan. Dat is en blijft een uitdaging, maar kennis is macht en in mijn geval inspireert het me om zo goed mogelijk voor mezelf te zorgen.  

Wietske

Waar baal je weleens van en hoe ga je daarmee om? 

Van die dagen waarop ik totaal geen vat op mijn bloedsuikers lijk te krijgen en ze gewoon hoog of laag blijven, wat ik ook doe. Vroeger kon ik daar ontzettend boos en geïrriteerd over raken. Ik kan nu gelukkig veel milder naar mijzelf toe zijn en denken: ach, morgen is er weer een dag. 

 

Wat zou je tegen mensen die net de diagnose hebben gekregen en de mensen in hun omgeving willen zeggen? 

Houd moed, je kan dit. Ga op zoek naar de juiste informatie en zoek contact met anderen met diabetes type 1. Zorg dat je zorgverleners hebt die bij je passen. Ik vind het belangrijk dat mensen met deze aandoening weten wat ze nodig hebben en ook voor zichzelf op durven komen. Diabetes type 1 is een echte doe-het-zelf aandoening: je moet het helemaal zelf managen. En dat is maatwerk, want de aandoening werkt bij elke persoon net weer even anders. Vergeet daarom ook niet jezelf af en toe een schouderklopje te geven, want het is hard werken om je bloedsuikers stabiel te houden. De meeste mensen met deze aandoening die ik heb leren kennen zijn echte doorzetters. Maar daarin ligt ook het risico dat je het al gauw gaat bagatelliseren. Ik heb er veel van geleerd, maar het heeft me nog veel meer gekost. Ik had diabetes type 1 kunnen missen als kiespijn. 

 

We mogen ook zeker wat extra aandacht schenken aan de mensen die dichtbij mensen met diabetes staan: partners, familie, vrienden. Voor hen is het ook niet niks.  

 

Welke tip heb je als ervaringsdeskundige voor zorgprofessionals als het gaat om  diabeteszorg? 

Neem de moeite om de persoon die voor je zit te leren kennen en probeer vooral een coach en motivator voor diegene te zijn. 

 

Wie of wat heeft jou het meest geïnspireerd? 

Ik heb bijzonder veel geleerd van alle symposia over diabetes type 1 die ik heb bezocht en van alle collega’s met wie ik in mijn carrière heb mogen samenwerken. 

 

Waar word je blij van als het gaat om diabeteszorg? 

Ik mag geregeld online informatiebijeenkomsten over diabetes type 1 presenteren. Kunnen bijdragen aan open en eerlijke informatie voor iedereen: daar word ik erg blij van. 

 

Welke diabeteszorg of uitleg heeft je het meest geholpen bij het managen van je diabetes? 
Alle kennis helpt! Maar het zinnetje:Zonder insuline kan je bloedsuiker niet zakken, is lang belangrijk voor mij geweest. Zorg ervoor dat je insuline in je lijft hebt. Je bloedsuikerwaarden zeggen overigens niets anders dan dat je te veel, te weinig of precies genoeg insuline in je lijf hebt. Het is niet jouw schuld als je bloedsuiker niet binnen de range valt, het geeft alleen aan welke actie je moet ondernemen. 

 

Kun je een boek of informatiebron aanbevelen bij mensen met (óf juist zonder) diabetes? 

Het boek ‘Think Like a Pancreas van Gary Scheiner. 

Gerelateerde blogposts

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!